علف کش آترازین رازی شیمی

آترازین رازی شیمی

علف کش آترازین رازی شیمی بازدارنده انتقال الکترون در فتوسنتز تعرق و همچنین مداخله در سایر فرآیندهای آنزیمی در گیاهان حساس است و به همین دلیل مانع رشد گیاهان می شود. اما گیاه ذرت توسط گلوتاتیون ترانسفراز (glutathione transferase)، سمیت اترازین را از بین می برد و از این جهت به آن مقاوم است.

علف کش آترازین رازی شیمی به راحتی توسط ریشه گیاه جذب و از طریق آپوپلاست، به اندام های مختلف انتقال و در مریستم‌ها و برگها تجمع میابد. در عین حال، این علف کش از طریق اندام های هوایی نیز قابل جذب است. علائم تاثیر در گیاه: توقف رشد در کلیه اندامهای گیاه علف هرز سالم و در نهایت کلروز و نکروزه شدن بافت های سبز.

ماندگاری علف کش در خاک نسبتاً زیاد است. بنابراین نمیتوان محصول دیگری غیر از ذرت و سورگوم را حداقل به مدت 12 ماه از زمان مصرف سم در زمین کاشت. کاربرد مداوم علف کش آترازین (و همچنین سایر تربازین ها) منجر به افزایش نژادهای مقاوم علف های هرز می شود. احتمال آسیب ناشی از بقایای این علف کش بر روی گیاهان زراعی حساس وجود دارد.

میزان و نحوه مصرف سم آترازین

برای مبارزه با علف های هرز پهن برگ و باریک برگ، هنگام کاشت بعد از ظهور علف های هرز در کشت نیشکر، 5 کیلوگرم به تنهایی و یا مخلوط با 4 کیلو آمترین استفاده شود. علف کش آترازین رازی شیمی برای مبارزه با علف های هرز پهن برگ و باریک برگ، قبل از کشت یا بلافاصله بعد از کاشت قبل از رویش علف های هرز در کشت ذرت، 1 تا 1.5 کیلوگرم به تنهایی استفاده شود.

راهنمای مصرف علف کش اترازین رازی شیمی

• دوره کارنس: تاکنون هیچ دوره کارنسی ثبت نشده است.
• به منظور جلوگیری از پدیده مقاومت این سم در تناوب با سایر علف کش ها استفاده شود.

ملاحظات زیست محیطی

• کاربرد وسیع این علف کش برای محیط زیست خطرناک است.
• آترازین برای موجودات آبزی بسیار سمی می باشد و روی محیط های آبی، اثرات سوء طولانی مدت دارد. از این رو باید از آلوده کردن نهرها و آب های سطحی خودداری کرد.
• برای کاهش شستشوی آترازین از سطح خاک (مخصوصاً در خزانه درختان جنگلی)، کشاورز باید بین مناطق تیمار شده و آب های سطحی، نواری به عرض شش متر از گونه های گرامینه کشت کند.