بیماری سیاهک معمولی ذرت

سیاهک معمولی ذرت

بیماری سیاهک معمولی ذرت که با نام های سیاهک جوشان یا سیاهک تاول نیز شناخته می‌شود یکی از شایع ترین بیماری‌های ذرت بویژه در مناطق گرم و نسبتا خشک است. عامل این بیماری، قارچی به نام Ustilago maydis است.

علایم بیماری سیاهک معمولی ذرت

علائم این بیماری با ایجاد گال‌هایی به اندازه‌های مختلف بر روی اندام‌های هوایی ذرت (خوشه، ساقه و برگ) مشخص می‌شود. که در نهایت این گال‌ها باعث کاهش عملکرد محصول می‌شوند. گال‌های ساقه ممکن است سبب کاهش محصول و اغلب خمیدگی ساقه شوند و گال‌های روی برگ‌ها سبب پیچیدگی برگ‌ها می‌شوند. در ابتدا این گال‌ها دارای پوسته سفید براق هستند.

پس از رسیدن، پوسته ترکیده و توده اسپورهای قارچ آزاد می‌شوند. اسپورها (تلیوسپورها) پس از آزاد شدن به وسیله باد گسترش می‌یابند و با خاک آلوده یا کود نیز پخش می‌شوند. به تعداد کم نیز به وسیله بذر انتقال پیدا می‌کنند. عامل بیماری به صورت تلیوسپور در خاک و روی بقایای گیاه از فصلی تا فصل دیگر باقی می‌مانند و دوام آن‌ها از پنج تا هفت سال است.

به دلیل اینکه این بیماری بذر زاد و سیستمیک نیست و آلودگی‌های هوایی بیشتر در محل‌هایی رخ می‌دهند که از دسترس سم دور هستند بنابراین ضدعفونی بذور با قارچ کش و یا استفاده از قارچ کش محفاظتی جهت محلول پاشی تاثیر چندانی نخواهد داشت و تنها می‌توان با تلفیق روش‌های مدیریتی این بیماری را مدیریت کرد و از خسارت آن کاست.

مدیریت بیماری

1. استفاده از هیبریدها و یا واریته‌های مقاوم به این بیماری.
2. پرهیز از صدمات مکانیکی به گیاه. (عدم ایجاد زخم در گیاه در طول مراحل کلتیواتور زنی یا سم پاشی)
3. مبارزه با حشراتی که در گیاه سبب زخم می‌شوند جهت ممانعت از ورود بیمارگر به گیاه.
4. کود دهی متعادل و مناسب ( پرهیز از استفاده بی رویه از کودهای ازته و استفاده مناسب از کودهای فسفاته).
5. تناوب زراعی حداقل سه ساله با گیاهان غیر میزبان.
6. شخم عمیق و جمع آوری یا دفن بقایای گیاهی بیمار.
7. رعایت بهداشت زراعی جهت جلوگیری از جابه جا شدن اسپورها.
8. در صورت امکان حذف گال‌ها از روی گیاه قبل از پاره شدن پوسته آن‌ها و سوزاندن آن‌ها.