تریپس پیاز

تریپس پیاز یک آفت شناخته شده در سراسر جهان است، و یک آفت جهانی محسوب می شود. این آفت بومی منطقه مدیترانه است، که به آفت عمده محصولات کشاورزی در سراسر جهان تبدیل شده است. خسارت شدید از این آفت در محصولات مختلف در آفریقا، آسیا، اروپا، آمریکای شمالی و جنوبی و استرالیا گزارش شده است.

تریپس پیاز، دامنه میزبانی بسیار وسیعی دارد. گزارش ها در مورد دامنه میزبانی آن در بیش از 140 گونه گیاهی تا بیش از 355 گونه از گیاهان گلدار متفاوت است.

این آفت از ایران ابتدا توسط افشار روی محصولات مختلف از جمله؛ توتون، پنبه، کلم، گل کلم، کتان، چغندرقند، کنف، سیب زمینی، بادمجان، پیاز، خیار، خربزه، گوجه فرنگی، لوبیا، نخود، بادام زمینی، کرفس، شلغم و جعفری جمع آوری و گزارش شده است.

تریپس پیاز علاوه بر خسارت مستقیم و کاهش عملکرد، ناقل برخی بیماری های ویروسی در گیاهان می باشد.

علائم خسارت تریپس پیاز

تریپس پیاز از گل ها و برگ های بسیاری از گونه های مختلف گیاهی تغذیه و تولید مثل می کند. به ویژه در گیاهان جنس آلیوم ( Allium ) ،غلات، سیب زمینی، انگور و محصولات گلخانه ای جمعیت آن فراوان است. تغذیه این آفت سبب نقره ای شدن برگ ها می شود.

این حشره ناقل توسپو ویروس ها است. علیرغم وضعیت این حشره که یک آفت مهم است، می تواند مفید باشد زیرا شکارچی برخی از گونه های کنه است.

تریپس پیاز با تغذیه و تخمگذاری روی برگ ها باعث آسیب مستقیم و غیر مستقیم به غده پیاز می شود، تا حدی که ممکن است باعث غیر قابل فروش شدن محصول پیاز سبز (پیازچه) شود. و همچنین اندازه پیاز خشک غده ها کاهش یابد.

این آفت با ضربه زدن به سطح برگ و سپس استخراج شیره از سلول های گیاهی رفتارهای تغذیه ای متمایز دارد. در طی فرآیند تغذیه، تریپس موادی را آزاد می کند که به پیش هضم بافت گیاه کمک می کند.

پس از این، محتویات گیاه را می مکد و از سلول های مزوفیل مصرف می کند، که در نهایت منجر به از دست رفتن کلروفیل و کاهش بازده فتوسنتز در گیاه می شود. علائم خسارت به صورت لکه ها یا رگه های نقره ای رنگ روی برگ ها ظاهر می گردد.

همچنین در جمعیت و خسارت شدید تریپس، روی گیاهان لکه های سیاه و ریزی دیده می شود، که در واقع فضولات تریپس است.

محل تغذیه حشره در برگ ها می تواند، محلی برای ورود پاتوژن های گیاهی باشد.
به طور کلی، گیاه پیاز در زمانی که جوان تر و در حال رشد می باشد، به تغذیه تریپس حساس تر است.

از دست دادن آب از سطوح آسیب دیده برگ، باعث استرس و کاهش رشد گیاه می شود، و ممکن است پیری برگ را تسریع کند، و در نتیجه باعث کوچک شدن غده پیازها شود. در نیویورک، کاهش30 تا 50 درصدی در عملکرد محصول پیاز (به دلیل اندازه کوچک غده ها) از آسیب شدید تریپس گزارش شد. تریپس پیاز همچنین ممکن است پس از برداشت و در زمان انبار داری از غده های پیاز تغذیه کند، و سبب زخم روی غده ها شود که ظاهر زیبایی و کیفیت پیازها را کاهش می دهد.

آفت تریپس بیشترین خسارت را روی جوانه های بذری داخل خاک دارد، در واقع به جوانه هایی که از پوسته بذر خارج می شوند خسارت وارد می نماید.
این آفت چندین پاتوژن گیاهی را منتقل می کند، که کمیت و کیفیت محصول پیاز را کاهش می دهد. یکی از آسیب زاترین پاتوژن های پیاز که توسط تریپس پیاز منتقل می شود، ویروس Bunyaviridae Tospovirus است.

در واقع تریپس پیاز تنها ناقل توسپوویروس ها است، و همچنین ناقل اصلی توسپوویروس IYSV (ویروس لکه زرد زنبق Iris yellow spot viruse) در پیاز، این حشره می باشد.
تریپس پیاز به عنوان انتقال دهنده ویروس پژمردگی لکه‌دار گوجه‌فرنگی (TSWV) و ویروس لکه نکروز (INSV) در سایر محصولات شناخته شده است.

تریپس پیاز ممکن است به عنوان ناقل Alternaria porri، قارچی که باعث ایجاد لکه بنفش می شود، عمل کند. A. porri معمولاً از طریق روزنه و لایه سلولی اپیدرمی وارد برگ‌های پیاز می‌شود، اما وقتی سطح برگ توسط تریپس پیاز آسیب دیده باشد، نفوذ قارچ آسان‌تر می‌ گردد. بنابراین، در هنگام برنامه ریزی برای کنترلA. porri، اقداماتی علیه تریپس پیاز نیز باید در نظر گرفته شود.

اخیراً گزارش شده است که تریپس پیاز یک پاتوژن باکتریایی به نام Pantoea ananatis را به پیاز منتقل می کند. P.ananatis باعث پوسیدگی مرکزی در پیاز شده و خسارت اقتصادی قابل توجهی در ایالات متحده ایجاد کرده است.

مشخصات آفت تریپس پیاز

تریپس پیاز، یک آفت در پیاز تجاری تولید شده (Allium cepa L) است، و باعث کاهش قابل توجه عملکرد محصول در سطح جهانی می شود. وضعیت آفت تریپس پیاز را می توان به ماهیت چند فاژی آن، سرعت تولید مثل بالا، زادو ولد زیاد، بقای بالای سنین (شفیره و شفیره غیر تغذیه کننده)، توانایی تولید مثل بدون جفت گیری (پارتوژنز)، توانایی انتقال پاتوژن های گیاهی و… نسبت داد.

مراحل زیستی تریپس پیاز شامل تخم، لارو، پوره، پیش شفیره، شفیره و بالغ است. نسل های این حشره همپوشانی دارند و غالبا سیکل زندگی آن از تخم تا حشره کامل تقریبا 9 روز طول می کشد.

تریپس پیاز می تواند به صورت غیرجنسی (پارتنوژنز) و جنسی تولید مثل کند. رایج ترین حالت تولیدمثلی تلیتوکی 1 تولید مثل می کنند، از نظر ژنتیکی با آنهایی که از طریق arhenotoky تولید مثل می کنند متفاوت هستند.

در ایالات متحده و ژاپن، هر دو جمعیت آرنوتوکوس و تلیتوکوس تریپس پیاز، از پیاز جمع آوری شده اند. در برخی موارد، جمعیت تریپس پیاز آرنوتوکوس و تلیتوکوس می تواند در یک مزرعه رخ دهد.

تفاوت های بیولوژیکی بین جمعیت های تریپس پیاز وجود دارد که از طریق آرنوتوکی و تلیتوکی تولید مثل می کنند. به عنوان مثال، زمانی که جمعیت تریپس پیاز آرنوتوکوس و تلیتوکوس روی پیاز یا کلم ایجاد شد، جمعیت آرنوتوکوس روی پیاز بهتر از کلم عمل کرد، و نتاج بیشتری تولید شد و جمعیت به طور قابل توجهی سریعتر روی پیاز نسبت به کلم رشد کرد. در حالی که عکس این موضوع در مورد جمعیت تلیتوکوس صادق بود.

یکی دیگر از تفاوت‌های مشاهده ‌شده بین جمعیت‌های آرنوتوکوس و تلیتوکوس تریپس پیاز، توانایی انتقال ویروس پژمردگی لکه‌دار گوجه‌فرنگی (TSWV)، می باشد، در یونان، گزارش شد؛ تنها جمعیت های تریپس پیاز آرنوتوکوس با موفقیت TSWV را منتقل کردند.

تریپس پیاز به صورت لارو روی گیاه، پوره یا شفیره در خاک و حشرات کامل داخل بقایای گیاهی و علف های هرز و یا داخل خاک و شکاف های داخل خاک مزرعه پیاز زمستان گذرانی می کند.

حشرات بالغ تحرک بیشتری نسبت به مراحل نابالغ و شفیرگی دارند زیرا می توانند پرواز کنند. و کشیده با رنگ بدن متفاوت از زرد تا قهوه ای رنگ هستند. بال های جلویی و عقبی لبه دار و رنگ پریده می باشد. اجزای دهان زننده مکنده، شاخک ها 7 بندی و چشم ها خاکستری رنگ است.

به طور کلی، طول ماده بالغ 1.0 تا 1.3 میلی متر و طول نرها 0.7 میلی متر است. طول عمر حشرات بالغ از 16 تا 42 روز در سیر و 28 تا 30 روز در پیاز متفاوت است.
هر دو جنس نر و ماده در این حشره کاملاً بالدار هستند.

ماده ها بلافاصله پس از ظهور تغذیه و تخمگذاری می کنند، و می توانند تا 3 هفته تخم بگذارند. و در طول دوره تخمگذاری تا 60 عدد تخم توسط تخمریز به صورت انفرادی در داخل محفظه ای زیر اپیدرم گیاه میزبان قرار می دهند.

حشرات بالغ تریپس در بهار از مکان‌های زمستان‌گذرانی بیرون می‌آیند، و قبل از اینکه مزارع پیاز را آلوده کنند، وارد علف های هرز میزبان و بعد به سمت مزارع پیاز پرواز می کنند.
بالغ های بالدار پروازهای ضعیفی دارند، اما می توانند از گیاهی به گیاه دیگر پرواز کنند، یا در مسافت های طولانی از طریق باد جا به جا شوند.

سن اول و دوم لارو در تغذیه فعال هستند. سن اول کوچک، به طول 0.35-0.38 میلی متر، نیمه شفاف و سفید مات است که بعداً به سفید مایل به زرد تغییر رنگ می دهد. سن دوم بزرگتر و زرد رنگ است. طول لاروها 0.7-0.9 میلی متر با چشم های قرمز است.

شکم به هشت بخش مجزا تقسیم می شود، و دارای یک بخش عقبی بزرگ است که به شکل مخروطی است. مدت زمان سن اول از 2 تا 3 روز متغیر است، و سن دوم می تواند از 3 تا 4 روز متغیر باشد.لاروها غالبا در پشت برگ گیاه میزبان فعال می باشند.

مراحل پیش شفیره و شفیره (طول 1.0 تا 1.2 میلی متر) مراحل نسبتاً غیر فعال و بدون تغذیه هستند. شفیره شدن معمولاً در پایه مریستم آپیکال پیاز یا در داخل خاک صورت می گیرد. طول متوسط پیش شفیره 0.9 میلی متر و عرض آن 0.23 میلی متر است.

پیش شفیره زرد مایل به سفید رنگ است، و طی 1 تا 3 روز به شفیره تبدیل می شود.

در شفیره هایی که بدن آنها کامل تشکیل شده، شاخک ها روی سر به عقب جمع می شوند، و پدهای بال به خوبی توسعه یافته اند.

شفیره ها سفید مایل به زرد رنگ هستند، که قبل از ظهور بالغ به زرد تغییر می کنند. دوره شفیرگی از 3 تا 10 روز در مناطق مختلف جغرافیایی متفاوت است.

تریپس پیاز همچنین قادر است در محصولات زراعی و گیاهان علف هرز تولید مثل کند.

علاوه بر پیاز، این حشره ممکن است به موارد زیر نیز خسارت وارد کند: یونجه، مارچوبه، لوبیا، چغندر، شاه توت، کلم، هویج، گل کلم، کرفس، پنبه، خیار، سیر، کلم پیچ، تره فرنگی، کاهو ، پیاز، جعفری، نخود، آناناس، سیب زمینی، کدو تنبل، توت فرنگی، سیب زمینی شیرین (Ipomoea batatas)، شلغم، گوجه فرنگی، و عملاً تمام گیاهان با دانه های کوچک قابل ذکر است که میزان خسارت تریپس پیاز در گونه های گیاهی مختلف با هم متفاوت است. پیاز، میزبان ترجیحی آن و از محصولاتی است که بیشترین آسیب را به آن وارد می کند.

مبارزه با آفت تریپس پیاز

با توجه به طغیان‌های شدید و خسارت زا تریپس پیاز به مزارع پیاز، استفاده از حشره‌کش‌ها اولین و رایج ترین روش مدیریتی برای کنترل این آفت بوده است. با این حال، مصرف بیش از حد به حشره‌کش‌های خاص در گروه ارگانوفسفره، کاربامات و پیرتروئید منجر به ایجاد مقاومت در جمعیت‌های تریپس پیاز در نیویورک، انتاریو، کانادا شده است.

در نیوزلند، و استرالیا شده است، راه به حداقل رساندن خسارت تریپس پیاز شامل ترکیبی از روش های کنترل زراعی و شیمیایی و استفاده از گونه های مقاوم است که جمعیت تریپس پیاز و خسارت ناشی از تغذیه آن را کاهش دهد.

آب و هوا: هوای گرم و خشک می تواند منجر به افزایش جمعیت تریپس پیاز و شدت خسارت آن به پیاز شود. دلیل این امر احتمالاً ترکیبی از عوامل از جمله زمان تولید مثل کوتاهتر و کاهش مرگ و میر ناشی از باران و پاتوژن های گیاهی است.

نشان داده شده است که باران های شدید باعث شستن تریپس پیاز از گیاهان می شود.
که به همین دلیل آبیاری به روش بارانی در مزارع پیاز از روش های کارساز جهت کاهش جمعیت این آفت از مزارع پیاز می شود.

پایش زود هنگام مزرعه: تشخیص زودهنگام وجود آفت در مزرعه یک عنصر کلیدی برای طراحی استراتژی های مدیریت تلفیقی آفات است. در بسیاری از موارد، تریپس پیاز به حاشیه مزرعه به جای سایر قسمت های مزرعه حمله می کند. تراکم تریپس پیاز در مزارع پیاز را می توان به روش های مختلفی ارزیابی کرد.

برای اتخاذ تصمیمات مدیریتی برای تریپس پیاز، بررسی دقیق گیاه پیاز مورد نیاز است. بزرگسالان و لاروهای تریپس پیاز را می‌توان پس از باز کردن گردن بوته‌های پیاز به راحتی شناسایی و شمارش کرد.

بازرسی باید در درجه اول بر روی جوانترین برگها در پایین ترین قسمت مرکزی گردن متمرکز شود، که محل تغذیه ترجیحی برای تریپس است. برگ‌های مسن‌تری که تا شده‌اند نیز ممکن است محل تغذیه مطلوب آفت باشند.

جستجوی مزارع پیاز برای تریپس پیاز باید در مراحل اولیه فنولوژیکی مانند مرحله 4-5 برگی شروع شود، زیرا جمعیت تریپس ممکن است در این زمان تحت شرایط آب و هوایی ایده آل به سرعت افزایش یابد.

علاوه بر این، آلودگی به تریپس در اوایل تا اواسط فصل در نزدیکی مرزهای مزرعه بیشتر است، و در نهایت در داخل مزرعه پراکنده می شود. بهتر است در اوایل فصل، اقدامات کنترلی روی مرزهای مزرعه متمرکز باشد که می تواند گسترش آفت را به کل مزرعه کند کند، و در هزینه مبارزه صرفه جویی شود، زیرا کنترل تریپس در کل مزرعه سخت و هزینه زیادی دارد.

استفاده از کارت های چسبنده: می توان با نصب کارت های چسبنده خصوصا در ابتدای فصل در حاشیه مزرعه فعالیت تریپس را کنترل کرد.

کاشت گیاهان مقاوم: هیچ رقم پیازی وجود ندارد که کاملا در برابر تریپس مقاوم باشد، اما برخی از ارقام پیاز دارای مقاومت بیشتری هستند، یا می توانند خسارت ناشی از تغذیه توسط تریپس پیاز را تحمل کنند.

این ارقام به حشره کش های کمتری نیاز دارند، که نه تنها هزینه های کنترل را کاهش می دهد، بلکه ممکن است توسعه مقاومت به حشره کش را به تاخیر بیندازد، و ممکن است کنترل بیولوژیکی را با محافظت از عوامل کنترل زیستی افزایش دهد.

حذف علف های هرز میزبان یا عدم کشت پیاز در کنار مزارع میزبان تریپس: تریپس های بالغ ممکن است در محصولاتی مانند یونجه و گیاهان دانه ریز زمستان گذرانی کنند، و نزدیکی آنها به مزارع پیاز می تواند احتمال پراکندگی آنها در مزارع پیاز را افزایش دهد.

به طور مشابه، جمعیت تریپس پیاز می تواند به سرعت روی میزبان های دیگر مانند میخک، چلیپایی، کدو، گل رز و توت فرنگی جمع شود. بنابراین، پیازهایی که در نزدیکی میزبان های دیگر رشد می کنند، بیشتر در معرض حمله تریپس قرار دارند.

استفاده از ارقام پیوندی و زودرس و اصلاح تاریخ کاشت پیاز: که دوره بین کاشت و برداشت را تسریع می بخشد، و در نتیجه دوره ای را که تریپس قادر به هجوم به محصول است کوتاه می کند.

استفاده از مالچ در مزرعه: مالچ ها فواید زیادی دارند از جمله از بین بردن علف های هرز، حفظ رطوبت خاک، افزایش دمای خاک و کاهش فرسایش خاک. برخی از مالچ های مصنوعی نیز ممکن است حشرات را دفع کنند.

به عنوان مثال، در تایوان، مالچ نقره برای دفع تریپس در موسیرهای مرحله نهال نشان داده شد. برخی از مالچ های آلی نیز ممکن است با ترویج جمعیت عوامل کنترل زیستی، جمعیت آفات را کاهش دهند.

مالچ کاه برای کاهش آلودگی به تریپس در پیاز استفاده شده است. آزمایش‌های مزرعه‌ای در کلرادو و نیویورک نشان داد که کاربرد مالچ کاه در مرکز بستر پیاز در رشد اولیه تا اواسط پیاز، تراکم تریپس را در مقایسه با قطعات تیمار نشده تا 33 درصد کاهش داد.

استفاده از گیاهان تله یا کشت مخلوط: در مصر، کشت مخلوط پیاز و سیر با گوجه فرنگی آلودگی به تریپس پیاز را تا 80 درصد کاهش داد. در انگلستان، کشت مخلوط هویج و پیاز به طور موثر جمعیت تریپس پیاز را تا 50 درصد کاهش داد.

در این مورد، هر دو محصول قابل برداشت هستند، زیرا آسیب تریپس به هویج از نظر اقتصادی ضرری ندارد. سایر محصولات زراعی مانند هویج، چلیپایی، کدو و برخی از گلها (میخک، گل داوودی) برای تریپس پیاز بسیار جذاب هستند.

محصولات جذاب را می توان به صورت نواری یا تکه ای برای جذب تریپس پیاز کاشت. این روش فقط در صورتی می تواند کارساز باشد که محصولات تله بزرگ و جذاب تر از گیاهان پیاز باشند. هنگامی که جمعیت تریپس به سطح آستانه معینی رسید، محصول تله را می توان با یک حشره کش سمپاشی کرد.

تغذیه متعادل گیاه: کاهش سطح نیتروژن در گیاهان باعث کاهش جمعیت حشرات شده است، و این امر در مورد تریپس پیاز در پیاز صادق است. به عنوان مثال در یوتا، جمعیت تریپس بالغ در تیمار نیتروژن کاهش یافته (یک سوم میزان استاندارد) 23 تا 31 درصد کمتر از تیمار با نیتروژن استاندارد (402 کیلوگرم در هکتار) بود.

در همان مطالعه، پیازهایی که به دنبال ذرت به جای گندم در یک چرخش 1 ساله رشد کردند، جمعیت تریپس را کاهش داد، زیرا ذرت نیتروژن بیشتری را از خاک نسبت به گندم حذف کرده و سطوح پایین نیتروژن باعث کاهش تراکم تریپس شد.

حذف بقایای گیاهی پیاز پس از برداشت: مکان های بالقوه زمستان گذرانی تریپس را از بین می برد.

کنترل بیولوژیکی: برخی از شکارچیان تریپس پیاز عبارتند از تریپسAelothrips spp، لارو بالتوری سبز (Chrysoperla spp)، سن (Orius spp)، کفشدوزک (Coleomegilla maculata) و حشره چشم درشت (Geocoris spp.).

در هند، دشمنان طبیعی اصلی تریپس در پیاز و سیر، پارازیتوئیدها (بیش از 80%) و شکارچیان (16%) موثر بودند. و جمعیت پارازیتوئید تنها از Ceranisus menes (Eulophidae: Hymenoptera) تشکیل شده بود.

در دانمارک، کنترل بیولوژیکی تریپس پیاز روی خیارهای گلخانه‌ای (Cucumis sativa) توسط دو گونه از کنه‌های فیتوزئید Amblyseius cucumeris و Amblyseius barkeri مورد بررسی قرار گرفت. A. cucumeris در مقایسه با A. barkeri هنگام تغذیه از تریپس پیاز نتیجه بهتری داشت.

در چین، هند و آلمان، قارچ های حشره زا (Beauveria bassiana) در کاهش جمعیت تریپس پیاز و افزایش عملکرد پیاز موفق بودند.

مطالعه ای در غرب کنیا نشان داد که قارچ حشره زا، Metarhizium anisopliae، پتانسیل کنترل تریپس پیاز را دارد.

در اردن، ادغام قارچ‌های بیماری‌زای حشره‌زا و دوزهای کشنده عصاره درخت چریش (گیاه‌شناسی) به طور موثری تریپس پیاز را کنترل کرد.

در اتیوپی، یک مطالعه به این نتیجه رسید که برخی از گیاهان دارویی (Nicotiana spp.، Phytolacca dodecandra، Securidaca longepedunculata، Nicotiana tabacum) و قارچ‌های بیماری‌زا (B. bassiana) به‌طور قابل‌توجهی در برابر تریپس پیاز در مزرعه مؤثر بودند.

ترکیبات قارچ حشره‌زای Paecilomyces lilacinus با عواملی مانندAzadirachta indica ممکن است برای کنترل تریپس پیاز مؤثر باشد.

تریپس پیاز از آفات مهم پیاز از نظر اقتصادی است. سرعت تولید مثل بالا، دوره زندگی در زمان کوتاه، و توانایی آسیب رساندن به گیاهان پیاز در طول فصل رشد پیاز، چالش هایی را برای توسعه برنامه های مدیریت موثر ایجاد می کند.

ترکیبی از اقدامات کنترل پیشگیرانه و درمانی ذکر شده در بالا نه تنها باید به کاهش آسیب ناشی از تریپس پیاز کمک کند، بلکه می تواند گسترش پاتوژن های گیاهی و نیز توسعه مقاومت به آفت کش را کاهش داده.

کنترل شیمیایی: سمیت حشره کش ها در مراحل مختلف زندگی تریپس ها متفاوت است. لاروها اغلب با حشره کش ها قابل کنترل هستند. سم اسپیروتترامات (موونتو) نمونه خوبی از یک حشره کش است، که در برابر لاروها موثر است، اما در برابر حشرات بالغ کمتر تاثیر دارد.

حشرات بالغ در صورت اختلال می توانند به سرعت پرواز کنند و همچنین کوتیکول (پوشش خارجی) ضخیم تری نسبت به لارو ها دارند، که کشتن آنها را دشوارتر می کند، و شفیره‌ها در خاک یا پایه گیاهان پیاز هستند و سم حشره کش با آنها تماس پیدا نمی کند.

استفاده از سموم اسپیروتترامات (مونتو)، متومیل (لانیت) و آبامکتین (اگریمک) باید در زمان مشاهده یک لارو تریپس در هر برگ (آستانه محافظه‌کارانه‌تر) برای مدیریت آلودگی استفاده شود.

با وجود در دسترس بودن و سهولت استفاده از سموم، افزایش مقاومت حشرات به حشره کش ها یک مشکل تاریخی بوده است. ناتوانی در کنترل تریپس پیاز در مزارع پیاز با استفاده از حشره‌کش‌های ارگانو فسفره (مانند آزینفوس متیل، دیازینون و متیل پاراتیون) و پیرتروئید های مصنوعی (مانند سایپرمترین و پرمترین) در سراسر ایالات متحده مشاهده شده است.

در نیویورک، مشاهده شد، که تریپس پیاز جمع آوری شده از مزارع پیاز تجاری نسبت به متومیل (Lannate LV) و سای هالوترین مقاوم است. در کانادا، مقاومت به حشره‌کش های سای هالوترین، دلتامترین و دیازینون در جمعیت‌های تریپس پیاز در مزارع پیاز گزارش شد.

در اوکلند (نیوزیلند)، تریپس پیاز به دیازینون، دلتامترین و دی کلرووس مقاومت نشان داد. در استرالیا، تریپس پیاز در مزارع پیاز نسبت به سایپرمترین، سای هالوترین، دیازینون، دیمتوات مقاوم بود، اگرچه هیچ مقاومتی به امتوات، مالاتیون و متیداتیون گزارش نشد.

مدیریت مقاومت در برابر حشره کش ها با توجه به اینکه این یک روش اصلی برای مدیریت تریپس است، بسیار مهم می باشد. مقاومت را می توان با محدود کردن دفعات کاربرد حشره کش ها، استفاده تناوبی از سموم حشره کش مورد استفاده در یک توالی (بر اساس گروه ها یا شیوه های عمل) و با مخلوط کردن سورفکتانت ها یا صابون های محلولپاشی جهت پوشش کامل سم و طولانی تر کردن اثر سم روی گیاه کاهش داد.

نتیجه گیری

همانطور که خواندیم، تریپس حشره ای بومی منطقه مدیترانه است که دامنه میزبانی بسیار وسیعی داشته و به بسیاری از محصولات در آفریقا، آسیا، اروپا، آمریکای شمالی و جنوبی، استرالیا و بسیاری از کشور های دیگر آسیب وارد می کند. در ایران نیز به واسطه کشت توتون، پنبه، گل کلم، کتان و بسیاری میزبان های دیگر را دارد و خسارات جبران ناپذیری به کشاورزان وارد کرده است.

اما این حشره نیز میتواند با استفاده از حشره کش های موثر، از میان رفته و پس از آن با استفاده از کود های موثر، محصول را تقویت کرده و از وارد شدن خسارات و ضرر های مالی جلوگیری کرد. ما در فروشگاه مزرعه دانش، با عرضه انواع سموم موثر بر تریپس پیاز، تلاش کرده ایم تا بهترین و سریع ترین راه های درمان را ایجاد کرده تا علاوه بر درمان و مدیریت آفات، به تعدیل ضرر های کشاورزان کمک کنیم.